راهبرد نکاتی از راهبر

کار و ابتکار !

 

 

چند سال قبل از این بحث تهاجم فرهنگی را مطرح کردیم، بعضی‌ها اصل تهاجم را منکر شدند؛ گفتند چه تهاجمی؟ بعد دیدند که نه فقط ما می گوییم، خیلی از کشورهای غیرغربی هم مسئله‌ی تهاجم فرهنگی را مطرح می کنند و می گویند، غربی‌ها به ما تهاجم فرهنگی کردند؛ بعد دیدند که خود اروپایی‌ها هم می گویند آمریکا به ما تهاجم فرهنگی کرده! لابد دیده‌اید، خوانده‌اید که گفتند فیلم های آمریکایی، کتابهای آمریکایی چه تهاجم فرهنگی‌ای به ما کرده‌اند و دارند فرهنگ ما را تحت تأثیر قرار می دهند. بعد بالاخره به برکت قبول دیگران، این حرف ما هم مورد قبول خیلی از کسانی که قبول نمی کردند قرار گرفت.

در مقابل این ها باید چه‌ کار کرد؟ در مقابل این ها دو چیز لازم است: یکی کار، یکی ابتکار؛ این دو کار و این دو نقطه‌ی مهم را باید در نظر داشت‌.

من عرض می کنم ما در برخورد با مسائل تهاجمی، پدیده را در اول ورود، حتی قبل از ورود باید بشناسیم. فرض کنید یک چیزی، یک فکری، یک روشی در دنیا دارد رایج می شود؛ پیداست که اینجا خواهد آمد - خب دنیا دنیای ارتباطات است، دنیای اتصال و ارتباط است، نمی شود حصار کشید - قبل از آنکه بیاید، به فکر باشید که برخورد حکیمانه با این چیست؟ معنای این همیشه این نیست که ما آن را رد کنیم؛ نه، گاهی یک پدیده‌ای است که ما آن را می توانیم قبول کنیم، گاهی پدیده‌ای است که می توانیم اصلاح کنیم، گاه پدیده‌ای است که می توانیم یک ذیلی برایش تعریف کنیم که آن ذیل، مشکل آن را برطرف کند. دیر جنبیدن، دیر فهمیدن، دیر به فکر علاج افتادن، این اشکالات را دارد که بعد شما دچار مشکلاتی می شوید که نمی توانید با آنها مواجه بشوید. پس نمی گویم که فقط موضع دفاعی داشته باشیم - البته وقتی تهاجم هست، انسان باید دفاع کند؛ شکی نیست - توصیه‌ی من فقط موضع دفاعی نیست؛ اما موضع اثباتی، موضع تهاجمی، موضع حرکت صحیح باید داشته باشیم. به‌هرحال در مقابل فرهنگ مهاجم، بدترین کار، انفعال است؛ زشت‌ترین کار، انفعال است؛ خسارت‌بارترین کار، انفعال است. فرهنگ مهاجم نباید ما را منفعل بکند؛ حداکثر این است که بگوییم خیلی خب، ما در مقابل این نمی توانیم یک حرکتی انجام بدهیم، اما منفعل هم نمی شویم. منفعل شدن و پذیرفتن تهاجم دشمن، خطایی است که بایستی از آن پرهیز کرد.

۱۳۹۲/۰۹/۱۹ - بیانات در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی

دشمن دانا بلندت میکند

 

ابن الوقت ها

 

روی سخنم با مسئولین و سیاست گزاران تشکل موسوم به انصار حزب الله ست و حساب باقی اعضای این حزب و عموم شهرستانیها را از این بحث جدا میدانم.

این نوشته دفاعیه ایست از نیروهای مخلص انصار حزب الله که بازیچه ی سران گاه ناآگاه خود در مرکز قرار میگیرند.

بعلت مشغله شخصی از چرایی و چیستی گاه مبهم انصار حزب الله که بگذریم به نتایج و خروجی امر میپردازم.

 

بسم الله الرحمن الرحیم

فضل الله المجاهدین علی القاعدین اجرا" عظیما

 

اگر طبق قاعده ی تعرف الاشیا باضدادها به انصار حزب الله توجه کنیم بظاهر خار چشم  دشمنان انقلاب است  و یاور دوستان صدیق انقلاب!

اما در این مجال میخواهیم طبق همین قاعده از نتایج حرف بزنیم.

اینکه خروجی عمومی رفتارهای انصار حزب الله به نفع کدام طیف تمام شده ؟

و اینکه ضدانقلابیون در حاصل و نتایج گویا چندان هم از خروجی کار ناراضی نیستند.

تا آنجا که در مقاطع مختلف انصار حزب الله بسیار گزک دست طیف کینه توز ضدانقلاب داده است.

حالا مدتیست که بحث ورود موتور سواران انصار حزب الله به خیابان جهت احیای سنت مظلوم امر به معروف و نهی از منکر از طرف انصار حزب الله از رسانه های شنیده میشود.

سوال اول بنده اینست : چرا حالا ؟

چرا درست زمانی که همین دولت ناکام در قول ها، دنبال بهانه است - و گاه از شدت حرص به منتقدانش هتاکی میکند - و نیازمند مظلوم نمایی ست ؟

درست زمانی که بعضی میخواهند رهبری را مقصر ناکامی هاشان معرفی کنند..

سوال دوم اینکه فریضه امر به معروف نیازی به بوق و کرنا نداشته و ندارد ، نمیشد مثل باقی آمرین بدون جوسازی در خیابان ها به وظیفه ی خود عمل کنید ؟

نمیشد بعد از توجیه نیروهای خودی در جلسات هفتگی به این مهم اقدام کنید ؟

سوال سوم اینکه حالا با پای پیاده و بدون موتور نمیشد امر به معروف کرد ؟

از دید آقایان بر موتور سوار بودن از شرایط این واجب کفاییست ؟

بد نیست یادآوری هم برای این آقایان داشته باشیم :

 

فوق تخصص خارج کردن دشمن از بحران!!

 

گاهی شنیده میشود که بعضی دلسوزان هم اذعان دارند : انصار حزب الله به نام حزب الله ، به کام دشمنان خونی حزب الله عمل کرده!

چرا عموم نتایج  عملکردی این تشکل باعث خروج طرف مقابل از بحران میشود ؟

همین دولت فعلی پر از گاف را چه کسی میتواند از بحران خارج کند ؟

دولتی که مانند تاکتیک دولت آقای خاتمی شعار مبارزه با افراطی گری میدهد و افراطی گری های بسیار مضرتر خود را پشت پرده امثال انصار قایم کند!

این دولت هم لولوی سر جالیز میخواهد.

یک دشمن وهمی برای خودش میسازد برای جلب نظر مردم و مظلوم نمایی. از همان تبلیغاتش هم معلوم بود که دقیقا به رفتارهای امثال آقای محتشم چشم امید بسته.

 

سال 74

 

حاج فرج دباغ – معروف به سروش – که بعد از انقلاب فرهنگی در جریان ضد انقلاب منفور بود نظریات شاذش را رو میکند!

او که با حذف اساتید معتبر دانشگاه های کشور حالا کتابهای خودش در دانشگاه ها تدریس میشد به ناگاه کشف ماهیت میکند و در حرکتی ادای پیامبران را درمیاورد! در حوزه ی نظر ، سخنان بی پایه و مغالطه آمیزش بی پاسخ نمیماند.

از اینجا رانده و از آنجا مانده بود نیازمند یک حرکت اعتمادساز برای دشمنان سابق خود بود تا دوباره به سبک بازیگران و ستارگان غربی تیتر یک شود.

بالاخره چه کسانی بهتر از انصار حزب الله؟

جای پاسخ دادن قلم به قلم ، ناگهان چماق بدست میروند در یک جمع عمومی!! در دانشگاه تهران !!! این آدم – که مانند داشت-  را از دیگران متمایز میکند!!

این روش چماق بجای سخن! خوب جا افتاد، دیگر هرکسی میدانست برای شهرت چه کند!

بساط مظلوم نمایی هم جور جور بود. دکتر پیمان ، فائزه هاشمی  و حتی مراسمات ختم امثال بازرگان و مصدق هم در امان نبود!!!

 

سال 76

 

اوائل سال 76 بود که خبر جلوگیری از سخنرانی تبلیغاتی خاتمی در مشهد از سوی انصار حزب الله پیچید!!!

عموم سیاسیون - حتی اعضای ستاد خاتمی به اعتراف سعید حجاریان - فکر میکردند خاتمی در مقابل ناطق شانسی ندارد!

ناطق نوری که از حامیان جریان انصار بود طبعا مورد حمایت انصار هم قرار میگیرد!!

و بالطبع باز هم بزرگان انصار وارد میشوند.

سخنرانی های عجیب و خلاف مشی جمهوری اسلامی ایراد میشود!!

یکی از سرداران رأس جریان انصار افاضاتی آتشین میکنند. خبری منتشر میشود که "خاتمی از جنازه ی ما رد بشود که رییس جمهور بشود ...!!

و خاتمی رییس جمهور شد و آقایان جنازه هایشان پیدا نبود!!

...

سال 78

 

پرداختن به ماجرای تیر 78 با ابعاد خاصش در این فرصت نمی گنجد.

ولی چیزی که واضح بود ، این بشکه باروت نیاز به فتیله اعلا داشت.

برای ایجاد هیجان در مردم و بیطرف ها ، باید مظلوم نمایی کرد.

و بازهم چه کسی بهتر از انصار حزب الله ؟

 

شاخه هنری انصار حزب الله!!

 

فیلمی ساخته میشود بی معنا و ضعیف. به تمام معنا مزخرف.

نیاز داریم بهر ترفندی شده مخاطبان را به سینما بکشیم.

باید مردم را در هیجان انداخت و حاشیه ای ساخت.

راحت ترین تحریک ممکن کدام ست؟

سالی برای اعتراض به فیلم "تحفه هند" و سال بعد پایین کشیدن پرده ی فیلم "آدم برفی" از سینماهای کشور !!! به بهانه ی بازی کردن اکبر عبدی در نقش یک زن – مسأله ای که اینروزها عادیست-.

سوال دیگر بنده اینست :

دوستانی که زمان نمایش "من مادر هستم" و امثاله در دولت قبل پلاکارد بدست تحصن میکردند ، الان و در مقابل فیلمهایی بمراتب توهین آمیز تر مثل " طبقه ی حساس" و  " عصبانی نیستم"  ( که اتفاقا حامی فتنه هم هست) کجا خواب تشریف دارند ؟

................

از امیر فرشاد ابراهیمی میگذرم.

از امثال مسعود سلطانی فر که از سینه چاکان هاشمی رفسنجانی ست و از کل طیف فدایی اکبر هاشمی رفسنجانی همینطور.

میگویند که انصار در راه مبارزه به فساد اقتصادی و ضد ویژه خواری تلاش میکرد ، در حالی که در انصار عموما امثال دهنمکی در این زمینه پرچمدار بودند که به لطف همین جریان حاکم انصار حزب الله حذف شد.

انصافا کجای تعریف انصار حزب الله از امر به معروف به تفکرات امام و مقام رهبری شباهت دارد ؟

وقت تسویه حساب های سیاسی نیروهای مخلص و مظلوم را به میدان میفرستند و خودشان بطرز عجیبی همیشه تبرئه میشوند. اما آن جوان مظلوم در دادگاه نقره داغ میشود!!

متأسفانه اغلب نیروهای پایین دست در انصار حزب الله بیشتر حکم ابزار را دارند.

احساسات پاک، دل صاف و بی غل و غش این محبین و دلسوزین انقلاب بازیچه تصمیمات اشتباه – سهوی یا عمدی – میشود.

توصیه بنده به دوستان انصار حزب الله اینست یکبار کامل فرمایشات رهبری را مطالعه کنند تا مارا بوضع کوفه علی دچار نکنند.

 

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

 

سلامتی همه ی محبین حزب الله صلوات